-
1 naukowo
1. научно;stwierdzić \naukowo научно подтвердить;
2. (na polu nauki) в области науки, на научном поприще;pracować \naukowo работать в области науки, вести научную работу
* * *1) нау́чноstwierdzić naukowo — нау́чно подтверди́ть
2) ( na polu nauki) в о́бласти нау́ки, на нау́чном по́прищеpracować naukowo — рабо́тать в о́бласти нау́ки, вести́ нау́чную рабо́ту
См. также в других словарях:
pracować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, pracowaćcuję, pracowaćcuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać jakieś celowe czynności według odpowiednich wzorców, technologii, planów, tak by otrzymać oczekiwany, wymierny… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
naukowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób naukowy; metodą naukową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ta hipoteza została potwierdzona naukowo. Trzeba do tego problemu podejść naukowo. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
naukowo — 1. «w sposób naukowy, zgodny z zasadami nauki; metodą naukową» Twierdzenie udowodnione naukowo. Naukowo zbadany rejon puszczy. 2. «na polu nauki, w dziedzinie nauki» Pracować naukowo … Słownik języka polskiego
pracować — ndk IV, pracowaćcuję, pracowaćcujesz, pracowaćcuj, pracowaćował 1. «wykonywać jakąś pracę, spełniać jakieś czynności; zajmować się czymś, robić coś» Pracować fizycznie, umysłowo, naukowo. Pracować zawodowo, zarobkowo, społecznie. Pracować… … Słownik języka polskiego
adiunkt — m IV, DB. a, Ms. adiunktkcie; lm M. adiunktkci, DB. ów 1. «tytuł pracownika naukowo dydaktycznego w szkołach wyższych i naukowo badawczego w instytucjach naukowych, wyższy od tytułu starszego asystenta; pracownik mający ten tytuł» Adiunkt katedry … Słownik języka polskiego
instytut — m IV, D. u, Ms. instytutucie; lm M. y «placówka, zwłaszcza naukowo badawcza lub naukowo dydaktyczna, także kulturalna, wydawnicza itp.» Instytut naukowy, doświadczalny. Pracować w instytucie. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
ogród — m IV, D. ogródrodu, Ms. ogródrodzie; lm M. ogródrody «teren zajęty pod uprawę roślin ozdobnych lub użytkowych z wyznaczonymi alejami, ścieżkami, grządkami, ozdobiony trawnikami, klombami kwiatów itp.» Ogród miejski. Ogród kwiatowy, owocowy,… … Słownik języka polskiego
telewizja — ż I, DCMs. telewizjazji; lm D. telewizjazji (telewizjazyj) 1. «dział telekomunikacji obejmujący całokształt zagadnień związanych z przekazywaniem na odległość ruchomych obrazów, zwykle z towarzyszącym im dźwiękiem, za pomocą urządzeń… … Słownik języka polskiego
placówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. placówkawce; lm D. placówkawek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce, którego się broni, przeznaczone do obrony, odpierania napaści; też: miejsce postoju oddziału… … Langenscheidt Polski wyjaśnień